Heparyna jest elementem wielu środków przeciwzakrzepowych, i tychże sprzedawanych bez recepty. Sprawdź, jak działa heparyna oraz gdy się ją stosuje. Jakie środki ostrożności należy zachować, przyjmując heparynę? Heparyna jest robiona w organizmie w celach tucznych (m.in. w wątrobie, sercu, płucach lub jelitach) oraz ma wartości hamujące krzepnięcie krwi. Do lecznictwa została przedstawiona w 1938 r. Heparyna jest przydatna w postaci żeli oraz aerozoli naskórnych czy podawana dożylnie i podskórnie. W środkach dożylnych oraz podskórnych (ampułkostrzykawki) są to heparyny frakcjonowane o niewielkiej masie cząsteczkowej. Stosuje się je m.in. pacjentom w stanie okołooperacyjnym, związanym z względu urazu, w ciągu hemodializy i w działaniu oraz ochronie żylnej dolegliwości zakrzepowo-zatorowej. Żeli oraz aerozoli do stosowania na skórę używa się wspomagająco w kuracji zakrzepowego zapalenia żył powierzchniowych, żylakach kończyn dolnych, krwiakach podskórnych, stłuczeniach oraz obrzękach.

Czym jest heparyna?

Odkryto zawartość substancji dobrze hamującej zakrzepy krwi w celach tucznych człowieka, takich jak wątroba, jelita, płuca lub skóra. Po wielu latach analizowania jej wady oraz sposobach na zastosowanie w medynie nazwaną ja heparyną oraz zaczęto wprowadzać do wielu środków dostępnych na rynku. Z tego terminu jest traktowana jako jeden z najlepszych leków zapobiegającym zakrzepom krwi, nie jest to dobra wadę którą jest ta substancja. Najczęściej używana jest miejscowo bezpośrednio na skórę w formie żelu i maści chłodzących, stosuje się ja także pozaustrojowo czy jako wstrzyknięcia dożylnie, podskórne i wlewy. Możemy ją spotkać i w gabinetach operacyjnych i jako składnik wielkiej liczby preparatów.

Wartości heparyny

Najpopularniejszym powodem stosowania heparyny jest jej działanie przeciwzakrzepowe niezwykle pomocne w wielu sprawach, natomiast nie są to samo korzyści jakie wynikają z stosowania tej substancji. Przede wszystkim heparyna ma zastosowanie w wielu gabinetach chirurgicznych, jest stosowana podczas zabiegów i w szczegółowej diagnostyce. Największe zastosowanie ma przy zabiegach połączonych z przeszczepami organów, przetaczaniu krwi i chirurgii sercowo naczyniowej. Dzieje się tak i z faktu, iż heparyna zapobiega zakrzepom tętniczym, żylnym i działa przeciwwstrząsowo. Także okazuje się dużym działaniem przeciwzapalnym i przeciwwirusowym, dzięki czemu również zabezpiecza oraz zabezpiecza pacjenta podczas zabiegów. Wykorzystywana jest i jako składnik wielu różnych preparatów m.in. w leczeniu hemoroidów zewnętrznych, żylaków i obrzęków. Także wykorzystuje się ją podczas zapaleń limfatycznych i żył. Na co dzień także używamy jej w maściach dezynfekujących i przyśpieszających gojenie się ran oraz skaleczeń, w tym faktu do maści powszechnie dodawany jest rumianek i różne elementy potrzebne w ciągu gojenia się z jakimi heparyna niezwykle dobrze współgra.

Zalety heparyny

Heparyna, oprócz hamowania krzepnięcia krwi, ma wielokierunkowy nacisk na nasz organizm, przez co jest chętnie wykorzystywana przez lekarzy z wielu dziedzin medycyny. Działa przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, immunosupresyjnie, przeciwłuszczycowo, a również hipolipemicznie (zmniejsza stopień cholesterolu we krwi). Że być stosowana choremu pod formą roztworów (wlewy dożylne, ampułkostrzykawki do podskórnych zastrzyków) czy aplikowana na skórę jako żel oraz aerozol. Podana w formie doustnych pigułek nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Obecnie część środków wydawanych na receptę zawiera heparyny drobnocząsteczkowe zamiast heparyny niefrakcjonowanej. Wywołane jest toż ich lepszą biodostępnością, możliwością kontroli efektu antykoagulacyjnego w współzależności od podanej ilości, a jeszcze większym bezpieczeństwem stosowania.

Choroby heparyny

Jak każdy środek heparyna może prowadzić działania niewłaściwe. Do najczęściej występujących podczas używania środków naskórnych należą reakcje uczuleniowe w formie pokrzywki, świądu lub rumienia. Zbyt długie wykorzystywanie może doprowadzić do martwicy skóry. O wielu poważniejsze powikłania potrafią nastąpić podczas stosowania środków ordynowanych przez specjalisty. Należą do nich krwawienia, trombocytopenia, martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia. Przy dłuższej kuracji jest ryzyko osteoporozy oraz w konsekwencji złamań kości.

Heparyna: przeciwwskazania

Bezwzględnie heparyny nie powinny wykorzystywać osoby ze skazą krwotoczną, będące na dolegliwość wrzodową żołądka oraz dwunastnicy, nowotwór przewodu pokarmowego lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Konsultacji lekarskiej należy zasięgnąć w wypadku zaawansowanej retinopatii, ciężkiej niewydajności wątroby czy nerek lub ostrego zapalenia trzustki i w padaczce. Heparyny nie można stosować również z środkami zawierającymi kwas acetylosalicylowy. Niesteroidowe środki przeciwzapalne, środki hamujące agregację (zlepianie się) płytek krwi oraz środki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny potrafią zwiększać jej działanie. Każde niekontrolowane czy gwałtowne krwawienie, np. z nosa lub przewodu pokarmowego jest wskazaniem do odstawienia środka.

Dieta antyhistaminowa polecana jest osobom z nietolerancją histaminy, jak także pacjentom z uczuleniem na histaminę. Nadwrażliwość ta jest, jak w jelitach brakuje enzymu DAO, który unieczynnia ją, jeśli nie jest obecnie potrzebna. By złagodzić sygnały nietolerancji, takie jak niestrawność lub pokrzywka, należy wykorzystać dietę antyhistaminową. Wykluczenie z jadłospisu produktów z histaminą to pierwsza forma leczenia. Jeśli interesuje Cię ta właśnie tematyka, to zdecydowanie przeczytaj tenże artykuł.

Co zatem jest histamina?

Histamina jest związkiem niezbędnym do jego normalnego działania organizmu, wytwarzanym w organizmie człowieka z aminokwasu histydyny. Wielu osobom stosuje się ona z alergią. Prawidłowo, bo jest w reakcjach odpornościowych organizmu, a również pośredniczy w wielu procesach fizjologicznych. Działanie histaminy w systemie jest ogromne. Histamina odpowiada m.in. za:

1. regulację napięcia mięśni gładkich, pracy serca oraz ciśnienia tętniczego,
2. regulację rytmu snu oraz czuwania,
3. wydzielanie gruczołowe, mechanizm krwiotwórczy,
4. przekazywanie impulsów nerwowych, wzmaganie koncentracji,
5. rozwój płodu, gojenie ran.

Histamina jest przechowywana w każdej tkance organizmu w nieczynnej formie. Jest uwolniona do krwiobiegu, jeśli organizm jest atakowany przez elementy chorobotwórcze czy alergeny, dochodzi do nagłego silnego stresu sportowego czy psychicznego, a jeszcze w efekcie wysiłku sportowego. Po spełnieniu swojej funkcji, np. zwiększeniu ciśnienia krwi lub wzięciu udziału w reakcji odpornościowej, histamina jest metabolizowana oraz unieczynniana.

Nietolerancja histaminy – etiologie oraz sygnały

Do nietolerancji histaminy dochodzi wówczas, jak w systemie znajduje się za wiele tego udziału w formie aktywnej, czyli po spełnieniu swojej prac nie jest on metabolizowany w znaczącym stopniu. Nadwrażliwość na histaminę wydaje się zazwyczaj w średnim wieku oraz przeważnie dotyczy kobiet niż panów. Za rozkładanie histaminy w jelicie cienkim odpowiada enzym diaminooksydaza (DAO). Deficyt tego enzymu powoduje, iż organizm jest poddawany działaniu histaminy, pomimo iż elementy powodujące jej aktywność już ustąpiły oraz związek nie jest niezbędny. Etiologie braku DAO potrafią być niezwykle oryginalne oraz są połączone z zaburzonym funkcjonowaniem jelit. Etiologią nietolerancji histaminy bywa wieloletnie spożywanie produktów z histaminą, jednak jest to bardzo rzadsze. Sygnały nietolerancji histaminy zazwyczaj nie pojawiają się szybko po spożyciu danej żywności. Ich życie jest rozłożone w terminie.

Do symptomów nietolerancji histaminy należą:

1. bóle głowy, migrena, katar, alergiczny nieżyt nosa,
2. pokrzywka, świerzbienie skóry oraz oczu,
3. opuchlizna,
4. astmatyczne zapalenie oskrzeli,
5. nadciśnienie tętnicze, schorzenia rytmu serca,
6. biegunki, zapalenie błony śluzowej żołądka, niestrawność, refluks.

Zdiagnozowanie nietolerancji histaminy jest ciężkie, bo daje ona niespecyficzne sygnały. Nietolerancja nie jest uczuleniem na histaminę, to w systemie nie występują przeciwciała przeciwko histaminie. Skuteczną metodą diagnozy jest badanie aktywności DAO.

Dieta antyhistaminowa – artykuły przeciwwskazane – czego nie jeść?

Histamina w żywności występuje dosyć powszechnie. Także niektóre artykuły spożywcze wywołują zwiększone wydzielanie histaminy zawartej w celach ciała, co prowadzi do wyzwalania reakcji uczuleniowej. Z kuracji antyhistaminowej należy wyeliminować: artykuły z pszenicy oraz różnych zbóż glutenowych, sery dojrzewające żółte oraz pleśniowe, kefir. Przy nietolerancji histaminy nie poleca się jedzenia mięsa (przeciwwskazana jest wołowina, wieprzowina, mięso surowe, wędzone, solone, wędliny oraz kiełbasy dojrzewające) i ryby o ciemnym mięsie (tuńczyk, makrela, sardynka), ryby surowe, wędzone oraz marynowane. W jadłospisie nie powinny być owoce morza rośliny strączkowe, soja oraz jej produkty lub warzywa takie jak pomidory, szpinak bakłażan, kiszona kapusta oraz ogórki kiszone. Z przepisów kuracji antyhistaminowej należy usunąć awokado, gruszki, owoce cytrusowe, kiwi, ananasy, winogrona, banany, maliny, truskawki, czerwone śliwki. Niewskazane są grzyby, keczup, koncentrat pomidorowy, przecier pomidorowy, orzechy, kakao oraz czekolada. Nie sugeruje się mocnej herbaty, kawy, a również alkoholu oraz napojów gazowanych. W diecie na nietolerancję histaminy nie powinny pojawiać się kostki rosołowe, sosy w saszetkach, ocet oraz przyprawy z dodatkiem octu, jak także przyprawy takie jak cynamon, goździki, gałka muszkatołowa, anyż, curry, chili. Nie należy także sięgać po żywność wysokoprzetworzoną z wielką ilością dodatków i po dania gotowe.

Dieta niskohistaminowa – artykuły polecane

Zawartość histaminy jest najprostsza w artykułach świeżych (np. mięsie oraz rybach) oraz wzrasta wraz z procesami prowadzącymi do psucia się jedzenia. Dlatego dieta bez histaminy winna się opierać na świeżej żywności obrabianej termicznie czy mrożonej bezpośrednio po zakupie. Osoby z nietolerancją histaminy nie powinny spożywać posiłków długo przechowywanych oraz odgrzewanych kilkakrotnie.

Mężczyzna z problemem przedwczesnego wytrysku niezwykle powszechnie czuje się przygnębiony oraz winny z względu wstydliwej dolegliwości. Nie raz zdarza się, iż zapobiega on kontaktów płciowych. Wytrysk przedwczesny spowodowany jest przede wszystkim elementami psychicznymi. Jest toż częste zaburzenie seksualne występujące u panów. Przedwczesny wytrysk staje się problemem, kiedy człowiek nie jest w stanie odpowiednio wydłużyć gry miłosnej, żeby jego partnerka uzyskała przyjemność ze współżycia. Wytrysk może być przed czy już po rozpoczęciu stosunku. Zaburzenie to bardzo utrudnia czerpanie radości ze współżycia, dlatego również kieruje się różne formy leczenia przedwczesnego wytrysku.

Formy leczenia przedwczesnego wytrysku

Przedwczesny wytrysk jest bardzo częstym zaburzeniem płciowym u panów. Może być spowodowany schorzeniami organicznymi, psychicznymi, długą przerwą we współżyciu, itp. Ważny jest w młodym wieku, kiedy młodzieńcy dopiero wkraczają w świat seksu. Przedwczesny wytrysk stoi się problemem, kiedy człowiek nie jest w stanie zaspokoić swojej partnerki. Leczenie schorzeń połączonych ze zbyt wczesnym wytryskiem jest oparte na innych metodach terapeutycznych i farmakoterapii. Współcześnie wykorzystywane formy terapeutyczne, to: kuracja dla par, metody behawioralne i farmakoterapia. Wykorzystywanie tychże metod daje mężczyźnie możliwość uzyskania większej kontroli nad swym ciałem. Psychoterapia adresowana jest przede wszystkim dla par. Natomiast są także przypadki, kiedy mężczyzna będący z względu przedwczesnego wytrysku jest wolny a nie ma stałej partnerki. W takim przypadku korzysta się z metod behawioralnych.

Kuracja dla par a leczenie przedwczesnego wytrysku

Kłopoty sfery fizycznej wpływają na życie oraz bycie obojga partnerów. Dlatego również w wypadku przedwczesnego wytrysku zachęca się oboje partnerów do uczestnictwa w psychoterapii. Bo przedwczesny wytrysk ma swoje źródło przede wszystkim w psychice, to oczywiście istotne jest uczestnictwo w ciągu terapeutycznym. Przedwczesny wytrysk sprawia, iż dziewczyna nie jest w stanie czerpać przyjemności ze współżycia. Nacisk wytrysku przedwczesnego na związek jest dosyć znaczny. Kobieta wraz z partnerem przeżywa trudności. Że toż skutkować pogłębianie się kłopotów mężczyzny oraz wybieranie się kobiety z dalszych prób podjęcia współżycia. Więc tak ważne jest wspólne uczestnictwo w kuracji. W trakcie przebiegu terapeutycznego partnerzy potrafią rozwiązywać konflikty oraz trudności, które im przebywają w życiu. Uczą się wspólnie radzić sobie z tematem oraz wzajemnie siebie wspierać w trudnych chwilach. Wspólna kuracja daje możliwość pogłębiania wzajemnych więzi. Partnerzy wspólnie potrafią pracować nad poprawą jakości ich bycia płciowego.

Metody behawioralne w leczeniu przedwczesnego wytrysku

Wykorzystywanie metod behawioralnych jest znane w wypadku panów, którzy nie mają stałych partnerek. Dzięki takim metodom potrafią samodzielnie odzyskiwać wiarę we nasze możliwości, pozbywać się stresu i uczyć kontroli nad wytryskiem. Wykorzystanie tychże metod zazwyczaj połączone jest z wcześniejszym szczegółowym wywiadem. Zazwyczaj mężczyzna mający na przedwczesny wytrysk otrzymuje od terapeuty zestaw danych ćwiczeń, jakie są za zadanie samodzielnie często wykonywać. Pozwoli to odbudowywać poczucie pewności siebie oraz wiary we nasze możliwości. Mężczyźni cierpiący na tego typie schorzenia odczuwają silny stres oraz izolują się od społeczeństwa. W takim przypadku terapeuta jest też za zadanie wykonać z pacjentem scenariusze postępowania, które umożliwią mu odzyskać kontrolę i otworzyć się na własne osoby. W wypadku schorzeń sfery fizycznej mężczyźni nie chcą się angażować w pełne związki uczuciowe, ponieważ jest toż dla nich niebezpieczeństwo oraz wizja kolejnej porażki. W ich wyobraźni powstają nierealne oczekiwania względem seksu, budowane na bazie przekazów medialnych. Pokazywane w filmach sceny erotyczne potrafią stanowić dla osoby będącej na przedwczesny wytrysk dużym wyzwaniem. Więc tak istotne jest, żeby podczas kuracji chory budował realne oczekiwania oraz znał własne możliwości. Niezwykle ważne jest także pozbywanie się stresu oraz lęku. Dzięki temu typ może odzyskać kontrolę nad swoim wytryskiem oraz usprawnić kondycję naszego życia płciowego.

Farmakoterapia w leczeniu przedwczesnego wytrysku

Wykorzystywanie farmakoterapii wymaga pomocy z specjalistą. Nie jest cudowny środek na schorzenia seksualne u panów. Natomiast w wypadku przedwczesnego wytrysku niektóre środki potrafią faktycznie dawać oczekiwane wyniki wydłużenia stosunku płciowego. Oprócz znanych preparatów na potencję wykorzystuje się także środki przeciwdepresyjne. Rodzaj farmakoterapii dobiera specjalista w współzależności od potrzeb pacjenta. Farmakoterapia, oprócz fizjologicznych efektów wydłużenia stosunku, może także działać łagodząco na psychikę pacjenta. Dzięki komfortowi, jaki dają środki, u mężczyzny obniża się stres, przez co też może odzyskiwać kontrolę nad wytryskiem. Zmniejszenie stresie oraz dyskomfortu znacząco wpływają na poprawę jakości życia płciowego pacjenta.

Moda na jarmuż jest w najodpowiedniejsze. Jarmuż jest królem zdrowych warzyw, a jego czas to tylko zima. Jarmuż to jedna z największych oraz najbardziej odżywczych roślin na świecie. Nic dziwnego, iż był się przebojem na polskich stołach. Jakie elementy odżywcze kryją się w tychże zielonych liściach?

Jarmuż to odmiana kapusty o długich, pomarszczonych liściach, której wartości lecznicze są doceniane m.in. w Skandynawii. W Polsce mało kto wie, jakie wartości odżywcze posiada jarmuż, więc jest miany bardzo jako roślina ozdobna. Tymczasem barwne liście jarmużu (w innych odcieniach zieleni, fioletowozielone oraz fioletowobrązowe) są skarbnicą białka, błonnika, witamin – przede wszystkim C oraz K, a również soli mineralnych – zwłaszcza wapnia oraz potasu, i sulforafanu – silnego przeciwutleniacza.

Jarmuż – wartości antynowotworowe

Jarmuż, podobnie jak brokuły oraz różne warzywa kapustne, jest skarbnicą sulforafanu – przeciwutleniacza, który jest duże działanie antynowotworowe. Sulforafan może zabezpieczyć m.in. przed rakiem prostaty, płuc oraz jelita grubego. Natomiast, by jarmuż zachował jak bardzo własnych przeciwnowotworowych wartości, winien być gotowany podobnie jak brokuły, czyli na parze przez maksimum 3-4 minuty. W innym razie straci swoje prozdrowotne działanie. Poza tym jarmuż zwiera karotenoidy (beta karoten, luteinę, zeaksantynę) – przeciwutleniacze, które także hamują szkodliwe procesy oksydacyjne, a co za tym idzie – potrafią zapobiegać rozwojowi wad nowotworowych. Dowiedziono, iż spożycie karotenoidów może obniżyć powstawanie takich nowotworów, jak: rak jamy ustnej, krtani, przełyku oraz pęcherza moczowego. Warto wiedzieć, iż kolor nadawany przez karotenoidy (czyli żółty, pomarańczowy czy czerwony) w jarmużu jest maskowany chlorofilem – zielonym barwnikiem, który także ma działanie przeciwutleniające oraz wspiera procesy oczyszczania organizmu – tworzy duże związania z częścią toksycznych związków (w tym z niektórymi substancjami rakotwórczymi), dzięki czemu mniejsza ilość szkodliwych związków dochodzi do tkanek organizmu. Jarmuż jest również skarbnicą innej antynowotworowej substancji – witaminy K, która także hamuje rozwój pewnych nowotworów, m.in. piersi, jajnika, okrężnicy, pęcherzyka żółciowego, wątroby. Jak przekonują specjaliści z Instytutu Żywności oraz Odżywiania, jej brak może być etiologią zwiększonego ryzyka rozwoju nowotworów.

Jarmuż wspiera pracę układu sercowo-naczyniowego

Jarmuż ma w wielkich dawkach witaminy oraz elementy, które wspomagają pracę układu sercowo-naczyniowego. Z pierwiastków dominują potas, dzięki któremu naczynia krwionośne są bardziej drożne, co sprawia, iż krew krąży swobodniej (wynikiem jest spadek ciśnienia) oraz wapń, który odgrywa istotną funkcję w odpowiednim pompowaniu krwi do wszelkich tkanek ciała. Także wraz z potasem wapń reguluje ciśnienie krwi. W jarmużu można odnaleźć również witaminę C , która uszczelnia oraz wzmacnia naczynia krwionośne, hamuje utlenianie „złego” cholesterolu LDL, i co za tym idzie – zapobiega miażdżycy. Także zmniejsza ciśnienie krwi, jest w tworzeniu krwinek czerwonych, co może zabezpieczyć przed wystąpieniem anemii. Z kolei witamina K, której i nie brakuje w tym warzywie, odgrywa ważną funkcję w ciągu krzepnięcia krwi, m.in. obniża zbytnie krwawienia miesiączkowe. Jej brak że być etiologią słabej krzepliwości krwi, wrażliwości na występowanie krwotoków wewnętrznych oraz zewnętrznych, kłopotów z gojeniem się ran.

Jarmuż – gdzie nabyć?

Czas na jarmuż zaczyna się jesienią oraz jest przez niemalże całą zimę. Najodpowiedniejsze są liście ciemnozielone, jędrne, kruche, bez plam oraz uszkodzeń. Młodsze pędy są najsmaczniejsze po przymrozkach, bo ich liście tracą silny, kapuściany smak. Późny, zimowy jarmuż dobrze znosi mróz, nawet do -15 stopni C. Jarmuż można uzyskać na pewnych bazarach oraz hipermarketach. Można go również poszukiwać w sklepikach ze zdrową żywnością. Po zakupie najlepiej mieć go w dole lodówki w woreczku foliowym z dziurkami, ale tylko przez 3 dni. Ewentualnie można go zamrozić.

Jarmuż może zabezpieczyć przed wrzodami

Jarmuż może zabezpieczyć przed wrzodami żołądka oraz dwunastnicy. Zamknięty w tym zielonym warzywie ww. sulforafan niszczy Helicobacter pylori – bakterie, jakie potrafią się przyczynić do wzrostu wrzodów, a również szeregu różnych schorzeń, w tym zapalenia błony śluzowej żołądka.

Jarmuż na zdrowe oczy

Jarmuż ma mnóstwo beta-karotenu, z którego organizm wytwarza witaminę A – związek, który ma wkład w ciągu widzenia – m.in zapobiega wystąpieniu tzw. kurzej ślepoty, czyli kłopotów z widzeniem o zmierzchu, i zespołowi suchego oka. Ponadto jarmuż zawiera różne antyoksydanty, takie jak luteina oraz zeaksantyna, które są głównymi składnikami pigmentu plamki żółtej. Ich działanie antyoksydacyjne polega na tym, iż zabezpieczają siatkówkę oka przed uszkodzeniem przez wolne rodniki oraz szkodliwym działaniem nadmiaru energii świetlnej. Podobne wartości antyoksydacyjne ma witamina C.

Cierpisz na dolegliwości tarczycy? Uważaj na jarmuż

Jarmuż, podobnie jak różne warzywa kapustne, dostarcza sporo goitrogenów – związków, jakie potrafią wpływać na metabolizm jodu, doprowadzając do zmniejszenia jego natężenia w organizmie, co doprowadza do schorzenia syntezy hormonów tarczycy i przerostu gruczołu.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego (Premenstrual Syndrome, PMS) to zespół subiektywnych oraz obiektywnych dolegliwości, które są zazwyczaj w drugiej fazie cyklu, znikają w chwili rozpoczęcia a w dużym stopniu utrudniają aktywność życiową kobiety. Głównymi sygnałami zespołu napięcia przedmiesiączkowego są silny kłujący ból w nadbrzuszu i drażliwość nerwowa lub zmiany nastroju. Wszelkich objawów zostało opisanych blisko 150. Podaje się, iż blisko 50% kobiet w całej społeczności ma sygnały PMS – są to informacje medyczne, które uwzględniają spełnienie zalecanych kryteriów. Gdyby zadać kobietom pytanie: „lub w etapie drugiej części cyklu pojawiają się jedno z symptomów przedmiesiączkowych?”, to wynikanie tychże chorobie można żeby oszacować na 70%. Aktualnie są jasne kryteria ustalone przez Amerykańskie Towarzystwo Położników oraz Ginekologów, których spełnienie pozwala zidentyfikować zespół napięcia przedmiesiączkowego:

• jeden czy więcej symptomów emocjonalnych oraz fizykalnych pojawia się w czasie od 5 dni przed krwawieniem miesięcznym oraz przechodzi do 4 dni po jego wystąpieniu;
• sygnały nie pojawiają się w fazie folikularnej cyklu – przed 13. dniem cyklu miesiączkowego;
• objawy muszą leżeć w stanie średnim czy ciężkim, co upośledza bycie w normalnym życiu i/lub związku, oraz wywołują duży dyskomfort sportowy oraz/ czy psychiczny wymagający pomocy lekarza;
• sygnały pojawiają się w części cykli miesiączkowych oraz muszą zostać potwierdzone prospektywnie przez dwa kolejne cykle;
• występujące dolegliwości nie potrafią być zaostrzeniem istniejących schorzeń psychicznych czy różnych wad.

Objawy PMS

Zespół napięcia przedmiesiączkowego, określany u nas również PMS-em, od angielskiej nazwy Premenstrual Syndrome, obejmuje prawie 300 symptomów, również psychicznych, jak również somatycznych. Do najpopularniejszych należą: rozdrażnienie, nieuzasadniony gniew, agresja, drażliwość, smutek, stany depresyjne, płaczliwość, spadek samooceny, nadwrażliwość piersi, odczucie zatrzymania wody w organizmie, kłopoty jelitowe (biegunki, zaparcia), wykwity skórne, bóle stawów, głowy, zmęczenie. Oraz 285 różnych możliwości. Repertuar symptomów PMS nie jest stały, zestaw może się zmieniać co miesiąc, zmienne jest również nasilenie poszczególnych symptomów. Kobiety, u których przeważają komponenty psychiczne na tyle duże, iż w ekstremalnych wypadkach utrudniają normalne życie oraz pracę, należą być może do tychże 2-6% pacjentek mających na przedmiesiączkowe rozciągnięcie dysforyczne (ang. Premenstrual dysphoric disorder (PMDD)). Dysforię charakteryzuje się jako przeciwieństwo euforii, natomiast dla kobiet wiedzących o czym mowa, brzmi to jak cyniczny żart.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego – leczenie

Gdy na parę dni przed miesiączką zaczynasz czuć nieprzyjemne efekty zmian hormonalnych, zamiast być w jeszcze większe zdenerwowanie, naucz się je łagodzić, a nawet im zapobiegać. Leczenie PMS jest przede wszystkim objawowe a w współzależności od dominujących dolegliwości wiąże się właściwe środki. Żeby nie zwiększać opisanych symptomów, poleca się przede wszystkim zmniejszenie spożycia soli kuchennej w owym czasie. Paradoksalnie ulgę daje wypijanie odpowiedniej liczby wody. Najlepiej, żeby była toż niegazowana woda mineralna, wypijana w sum blisko dwóch litrów dziennie. W pewnych wypadkach warto rozważyć wykorzystywanie preparatów moczopędnych. W aptekach oraz sklepach zielarskich nabyć można też mnóstwo mieszanek ziołowych działających lekko moczopędnie. Ich picie wspiera usuwanie z organizmu nadmiaru wody. Bo natomiast odwodnienie organizmie jest stanem niezwykle niebezpiecznym, zagrażającym zdrowiu, i w ekstremalnych wypadkach nawet życiu, wykorzystywanie każdego tego rodzaju środka lepiej wcześniej skonsultować z specjalistą. Można zdecydować się również na wejście do kuracji owoców, które wykazują działanie moczopędne, np. arbuza. Natka pietruszki dodawana do kanapek lub dań obiadowych wykazuje podobne wartości. Warto również wyeliminować z kuracji już na kilka dni przed miesiączką wszelkie słodkości lub napoje alkoholowe. Zdecydowanie lepiej przy zespole napięcia przedmiesiączkowego sprawdzi się dieta lekkostrawna, niezawierająca tłustych, smażonych dań i produktów wzdymających. Każdy posiłek należy jeść w spokoju, dokładnie gryząc oraz przeżuwając każdy kęs. Dzięki temu długotrwałe oraz ciężko strawne łańcuchy błonnika zawartego w warzywach oraz owocach ulegają skróceniu. Co za tym idzie, przekąska taka mniej obciąża przewód pokarmowy. Należy przy zespole napięcia przedmiesiączkowego uzupełniać niedostatki witamin (zwłaszcza witamin z grupy B) oraz mikroelementów. W wypadku bolesności piersi pomóc może bromokryptyna, która zmniejsza stopień prolaktyny. W celu zwalczania dolegliwości bólowych brzucha będących w zespole napięcia przedmiesiączkowego wykorzystuje się niesteroidowe środki przeciwzapalne. U pacjentek wykazujących cechy nadpobudliwości nerwowej oraz depresji ważne jest stosowanie preparatów uspokajających (często w celu leczenia towarzyszącej tym stanom uciążliwej bezsenności) i preparatów przeciwdepresyjnych z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny.

Udar niedokrwienny mózgu jest 80 proc. wszelkich udarów. Zwykle pojawia się w wynik dużego zwężenia czy zamknięcia światła naczynia doprowadzającego krew do pewnego obszaru mózgu. Udar mózgu niezwykle powszechnie prowadzi do śmierci

Czym jest udar mózgu

Udar mózgu jest bardzo ważną dolegliwością naczyniową mózgu oraz jest 80% wszelkich udarów. W medycynie udar mózgu uznawany jest za jeden z największych kłopotów, prowadzących nie rzadko do śmierci oraz dotkliwej ułomności chorych, którzy ukończyli 40. rok życia. Udar mózgu polega na zwężeniu światła naczynia, które doprowadza krew do pewnego obszaru mózgu. Nie należy ignorować żadnych, nawet najmniejszych symptomów wskazujących na dolegliwość, bo że toż prowadzić do przykrych konsekwencji. Ważna jest umiejętność rozróżniania objawów oraz udzielenie jak najszybciej pierwszej pomocy, tutaj liczy się każda sekunda.

Udar mózgu – etiologie

Etiologie udaru mózgu potrafią być różne – natomiast wszystkie stosują się z schorzeniami w przepływem krwi przez organizm. Schorzenia te wywołują: zator, zakrzep, spadek ciśnienia tętniczego krwi, prowadzące do osłabienia krążenia krwi w danych obszarach mózgu.

Etiologie udaru mózgu dzielimy na modyfikowalne oraz niemodyfikowalne.

Etiologie modyfikowalne: osoby mające na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę oraz dolegliwości serca są narażone na wyższe ryzyko nastąpienia udaru niedokrwiennego. Podobne ryzyko dotyczy osób z podwyższonym cholesterolem. Nacisk na stan zdrowia jest również otyłość, brak aktywności fizycznej, dieta wartościowa w tłuszcze, alkoholizm oraz palenie papierosów. Kolejno należy wziąć pod uwagę ogólne dolegliwości naczyń, dnę moczanową lub zespół bezdechu sennego. Chorzy, którzy są kłopoty z schorzeniami krzepnięcia oraz doświadczyli w przeszłości udar, narażeni są na ryzyko nastąpienia udaru mózgu. Także zażywanie kokainy, amfetaminy lub dna moczanowa, są etiologiami dolegliwości.

Etiologie niemodyfikowalne: osoby po przebytych udarach czy, u których w rodzinie ktoś z krewnych miał udar, także są narażeni. Ważne są genetyczne uwarunkowania, jakie w pełnej ilości wpływają na wystąpienie dolegliwości. Do etiologii zaliczamy wiek (największe ryzyko od 55 roku życia), kolor skóry (rasa żółta oraz czarna) i płeć: męska.

Udar niedokrwienny

Udar niedokrwienny mózgu to odmiennie zablokowanie drogi, przez którą krew płynie do mózgu. Że to być wykonane na przykład zmianami miażdżycowymi, które umieszczone są w ścianach naczyń mózgowych. Udar niedokrwienny mózgu rozwija się w czasie chorób serca, migotania przedsionków lub obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Leczenie tego rodzaju udaru jest identyczne jak w wypadku różnych sposobów tego zaburzenia. Specjaliści monitorują stan zdrowia pacjenta, na bieżąco wyrównując gospodarkę wodno-elektrolitową oraz węglowodanową. Ważne w leczeniu jest wykorzystywanie preparatów (m.in.: przeciwdrgawkowych i przeciwobrzękowych), stałe kontrolowanie ciśnienia krwi oraz zapobieganie zakrzepom.

Udar mózgu – leczenie

Odpowiednie działanie komórek nerwowych człowieka uwarunkowane jest m.in. od regularnego dostępu do tlenu – giną zaraz po paru minutach z jego przerwania. Dlatego właśnie niemożliwe jest ich odtworzenie. Leczenie udaru mózgu polega to na zapewnieniu możliwie najlepszych warunków krążenia mózgowego w pobliżu obszaru martwicy. Do leczenia udaru oraz jego konsekwencji używa się kwasu acetylosalicylowego. Należy myśleć o pielęgnacji oraz rehabilitacji pacjentów, którzy przebyli udar mózgu. Istotne jest unikanie odleżyn oraz zapalenia płuc, którym zapobiegać można dzięki częstym zmianom pozycji, oklepywaniu klatki piersiowej oraz gimnastyce oddechowej. Rehabilitacja pacjentów z udarem lewej półkuli winna także obejmować mowę. Właściwe ćwiczenia z przygotowanym do tego logopedą pozwalają na bardzo silniejszy oraz pełniejszy powrót możliwości do komunikowania się za pomocą mowy. Końcowy wynik leczenia udaru mózgu, to oznacza stopień pozostałego niedowładu, schorzeń mowy oraz różnych funkcji, zależy od bardzo wielu elementów, niezwykle ważnych do oceny we wczesnym czasie udaru. Pełna czy duża poprawa jest bardzo prawdopodobna, gdy pacjent nie miał wcześniej uszkodzeń mózgu, również ogniskowych (przebyty wcześniej udar, również bez symptomów klinicznych), jak oraz uogólnionych (nadciśnienie, cukrzyca, niewydolność krążenia). Rokowanie, które warunkuje intensywność postępowania rehabilitacyjnego, winno być ustalane niezwykle uważnie oraz indywidualnie przez doświadczonego specjalisty.

Udar mózgu – zapobieganie

Jak zapobiegać udarom? Kontrolować elementy zwiększające ich ryzyko – należy często wykonywać pomiary ciśnienia, postępy cukrzycy, wykorzystywać prawidłową dietę i praktykować zdrowy styl życia. Do obowiązków pacjenta kwalifikuje się również monitoring procesie miażdżycy. Dotyczy to przede wszystkim udarów niedokrwiennych. W ochronie pierwotnej ważne jest tak przyjrzenie się chorobom, jakie potrafią oddziaływać na udar mózgu. Należy rozpocząć od leczenia przeciwzakrzepowego wad serca, cukrzycy lub nawet stanów przedcukrzycowych. Palisz papierosy? Zapomnij o nich. Postaw na cały styl życia oraz aktywność ruchową. To oczywiście dzięki takim nawykom i profesjonalnej opiece we wczesnej fazie udaru udaje się ograniczać śmiertelność wśród pacjentów.

Fibromialgia to długa niezapalna dolegliwość reumatyczna tkanek miękkich – tak brzmi pełna medyczna nazwa zaburzenia. Ale zanim taka diagnoza zostanie postawiona, chory powszechnie jest miany, jak histeryk. Zdarza się również, iż jeśli chory mówi, iż wszystko go boli, specjalista bezradnie rozkłada ręce. No bo jak działać takiego pacjenta? Irytacja obu stron wzrasta, jeśli polecane analizowania niczego nie wyjaśniają, a działanie nie daje poprawy nastawienia.

Fibromialgia – Każdy choruje odmiennie

Najbardziej niebezpiecznym oraz trudnym do zwalczenia symptomem fibromialgii jest ból. Że on mieć fragment czy całe ciało. Zazwyczaj stosuje się w strefie krzyża skąd promieniuje wzdłuż kręgosłupa na tył głowy, do barków, łokci oraz rąk. Rozchodzi się do bioder, a również do kolan oraz kostek. Boleć potrafią szczęki oraz klatka piersiowa. Ważne są bóle w tkankach otaczających stawy (tkankach okołostawowych), czyli w ścięgnach, mięśniach oraz więzadłach. Im dużo pacjent odpoczywa, tym ból jest lepszy. Ruch szybko daje ulgę. Ból przyjmuje różne formie – raz wzrasta, raz maleje, może być głęboki, pulsujący, kłujący. Powszechnie czuje się drętwienie czy mrowienie, a rano tzw. sztywność mięśni.Ale pojawiają się i różne dolegliwości. Zmęczenie jest tak nasilone, iż utrudnia wykonywanie najprostszych pracy oraz powszechnie prowadzi do ograniczenia samodzielności. Równie dokuczliwa jest bezsenność, bo nie pozwala zregenerować sił. Mózg osób pacjentów jest zawsze aktywny, co jest efektem nieprawidłowego wydzielania malatoniny oraz kortyzolu i DHEA. Innymi sygnałami dręczącymi pacjentów jest nadwrażliwość jelit oraz pęcherza moczowego, bóle głowy przypominające migrenę, zespół niespokojnych nóg, schorzenia pamięci oraz koncentracji, nadwrażliwość skóry, wysypka, suchość oczu oraz jamy ustnej, niepokój, depresja, dzwonienie w uszach, zawroty głowy, schorzenia widzenia oraz koordynacji. Cierpiący mają zimne ręce oraz nogi i narzekają na ścianę w życiu. Zdarza się, iż pojawia się u nich niekontrolowany, przyspieszony oddech, kołatanie serca nawet w stanie spoczynku, wzdęcia brzucha, dolegliwości żołądkowe, zaparcia czy skłonność do biegunek i liczne oddawanie moczu.

Fibromialgia – Ciężkie rozpoznanie

Postawienie diagnozy jest ciężkie, bo dolegliwość ma wiele twarzy. Można powiedzieć, iż każdy chory cierpi na nią odmiennie. Fibromialgia może być samodzielnie czy z innymi zaburzeniami.

Charakterystycznym symptomem dolegliwości jest tkliwość w tzw. punktach bolesnych. Ich wrażliwość mierzy się profesjonalnym urządzeniem – dolorymetrem. Specjalista uciska poszczególne miejsca na ciele oraz powoli zwiększa nasilenie, ażeby określić, kiedy wrażenie nacisku zmienia się w ból. Urządzenie dokonuje pomiaru elektronicznie oraz mechanicznie.

Diagnozę składa się (po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu z chorym) wedle kryteriów opracowanych przez Amerykańską Unię Reumatologiczną. Żeby specjalista mógł określić, iż mamy na fibromialgię musimy spełnić dwa podstawowe warunki:

1. Ból musi być rozprzestrzeniony (rozległy) we wszelkich partiach ciała (tzw. kwadrantach) oraz być co najmniej trzy miesiące.
2. Ból czy tkliwość musi się pojawiać po uciśnięciu co najmniej 11 z 18 charakterystycznych punktów.

Fibromialgia – Dylematy leczenia

Żaden środek nie jest w stanie pokonać fibromialgii. Niektóre środki potrafią natomiast – pod warunkiem właściwego ich stosowania przynieść znaczną ulgę. Do tej grupy kwalifikuje się środki antydepresyjne. Najczęściej natomiast cierpiący biorą środki znieczulające, jednak ich efektywność jest minimalna. Sięgają więc po niesteroidowe środki przeciwzapalne, a te łagodzą ból u mniej niż 1/4 pacjentów. Środki rozluźniające mięśnie dają pożądany efekt również u nielicznych pacjentów. Spokrewnione z tymi podstawami są środki uspokajające oraz nasenne, ale dosyć szybko uzależniamy się z nich. A a nie ma dobrego leczenia dla pacjentów na fibromialgię? Odpowiedź jest szczególnie ważna, bo powodzenie kuracji zależy od zmiany trybu życia. Specjalista musi nauczyć go innego mienia swojego organizmu. W miarę możliwości należy usunąć z życia monotonne zajęcia czy rozkładać ich przeprowadzenie w ciągu. Powtarzanie tychże samych pracy zwiększa rozciągnięcie mięśni, ścięgien, a wtedy może skutkować ból. To jedno dotyczy prac domowych lub hobby, np. robienie na drutach będzie przyczyniało się do ucisku. Bardzo istotny jest spokój oraz odprężenie. Można dobrać jeden sposób na odpoczynek oraz często go wykorzystywać. Niektórym chorym pomagają ćwiczenia izometryczne, które znoszą także stres, niezwykle trudny dla pacjentów na fibromialgię. Niezastąpionym lekarstwem jest ruch. Gimnastyka winna zawsze zaczynać się od delikatnej rozgrzewki. Odpowiednie ćwiczenia muszą być dopasowane do indywidualnej sprawności. Można powiedzieć, iż należy ćwiczyć tyle, na ile pozwala ciało. Początkowo że stanowić wtedy niezwykle ważne, jednak z czasem składa się, iż regularny trening ogranicza ból. Ulgę daje również odpowiednio dopasowana fizykoterapia (zwłaszcza TENS czyli przezskórna elektryczna stymulacja nerwów), krioterapia, leczenie ciepłem, masaże, akupunktura, hydroterapia. Bycie z długotrwałą dolegliwością zawsze jest wyzwaniem. Pacjent musi być wsparcie psychiczne rodziny oraz przyjaciół. Warto, by najbliżsi zadbali o podniesienie samooceny pacjenta, pomagali mu walczyć ze stresem oraz unikali konfliktów.

Niewinne z pozoru chrapanie może skutkować stałe zmęczenie, odczucie niewyspania nawet po kilkugodzinnym spoczynku lub drzemce w czasie dnia. Choć powszechnie z chrapania żartujemy, nie można ignorować tej chorób, zwłaszcza w wypadku towarzyszących jej ryzykownych dla zdrowia bezdechów. Jak z nią walczyć? Oto proste sposoby na chrapanie.

Chrapanie męczy aż 45 proc. Polaków, ale niewiele osób próbuje znaleźć sposoby na chrapanie oraz pozbyć się chrapania. W części wypadków chrapanie nie jest niebezpieczeństwa dla zdrowia, o ile nie wtórują mu przerwy w oddychaniu, tzw. bezdechy. Gdy odgłosy chrapania narastają, a następnie następuje długa chwila ciszy zakończona nagłym chrapnięciem, to tylko bezdech. Przerwy w oddychaniu potrafią być minutę oraz udawać się kilkadziesiąt razy w czasu nocy, powoduje niewystarczające dotlenienie mózgu, serca, nerek oraz wątroby. Wynikiem tego jest stałe odczucie osłabienia oraz niewyspania. Poza tym bezdechy doprowadzają do arytmii, nadciśnienia, przerostu prawej komory serca, zawału. Gdy martwisz się o partnera, nakłoń go do wizyty u laryngologa, który sprawdzi stan dróg oddechowych, a w razie konieczności zleci polisomnografię.

Sposoby na chrapanie: zmiana trybie życia

Najpopularniejszą etiologią chrapania jest nieodpowiedni tryb życia. Zanim zdecydujemy się wyjść do specjalisty, warto zmienić parę złych nawyków, jakie potrafią skutkować dolegliwości połączone z zaburzeniem snu.

Zmień pozycję snu, gdy śpisz na wznak. Ułożenie na plecach powoduje pogłębienie chrapania. Dzieje się tak, bo język opada ku tyłowi, przez co zaczynają się usta oraz jest zwężenie kanału nosogardła oraz cieśni gardła. Chcąc skutecznie walczyć z chrapaniem, połóż się na boku. Materac prawej jakości spowoduje, iż spanie w jakiejkolwiek innej sytuacji nie zaburzy efektywności spoczynku.

Wylecz choroby. Gdy chrapanie pojawia się sporadycznie oraz daje się zwłaszcza w czasie podatności organizmu na przeziębienia, że być wywołane niedrożnością dróg oddechowych. Niewyleczony katar, zapalenie zatok czy powiększone migdałki, zmuszają do oddychania ustami, wywołując nieprzyjemne dźwięki.

Wybierz odpowiednią poduszkę. Umożliwi ona ograniczyć chrapanie oraz pomoże w usuwaniu schorzeń snu. Dobór poduszki ma decydujące znaczenie, bo odpowiednie podparcie głowy, szyi oraz kręgosłupa w znacznym stopniu oddziałuje na regenerację organizmu oraz zdrowy spoczynek. Śpij z płaską poduszką pod głową – przy jej wielkim ułożeniu drogi oddechowe się zwężają. Najlepszym wyborem jest poduszka anatomiczna, składająca się do kształtu głowy.

Zrezygnuj z używek. Nikotyna w papierosach jest etiologią zalegania śliny w tchawicy oraz krtani, podrażnia gardło i powoduje obrzęk śluzówki. Uniemożliwia to w wysokim stopniu znajdowanie się powietrza z płuc. Na dwie godziny przed snem, warto również zrezygnować z alkoholu, który powoduje wiotczenie mięśni gardła oraz języka. Podobne działanie mają środki nasenne oraz uspokajające.

Przejdź na dietę, gdy masz nadwagę. Otyli chrapią zdecydowanie częściej oraz głośniej, więc warto zwracać uwagę na to, co jemy i systematycznie ćwiczyć. Gimnastyka korzystnie wpłynie na usposobienie, poprawiając przy tym rozciągnięcie mięśni. Poza tym szczuplejsza szyja przestaje wywierać nacisk na drogi oddechowe.

Przygotuj sypialnię. Odpowiednia gorączka oraz wilgotność powietrza w ciągu snu pomogą nam skuteczniej wypocząć. Optymalnie jest toż 18 – 21 stopni Celsjusza, a idealna wilgotność mieści się w granicach 40-60 procent. Powszechnie wietrzona sypialnia zapobiega wysuszeniu błony śluzowej, jaka jest powszechnie etiologią chrapania.

Użyj leku ułatwiającego oddychanie. Na rynku dostępne są specjalistyczne środki bez recepty, które potrafią pomóc zredukować chrapanie. Apteki oferują m.in. spraye do rozpylania w życiu i listki, które łączy się na podniebienie.

Ćwiczenia na chrapanie

Lub można wyćwiczyć się tak, by nie chrapać? Otóż okazuje się, iż w jednych wypadkach tak oraz jest toż jedyne z najlepszych rozwiązań, bo należące do długofalowych. Ćwiczenia na chrapanie zakładają pracę nad mięśniami szczęki, mięśniami języka oraz szyi. Już tak banalna czynność, jak żucie gumy (najlepiej możliwie naturalnej, na przykład na podstawie ksylitolu) wysuwając szczękę raz do przodu, raz do tyłu pomaga wzmocnić mięśnie szczęki. Co bardziej muzykalne osoby potrafią postawić na regularny śpiew, który wzmocni mięśnie gardła.

Ziołowe pastylki na chrapanie

Tym z naturalnych rozwiązań, które niektórzy określają mianem “tajnej broni” przynoszącej szybkie efekty jest wykorzystywanie odpowiedniego typu pigułek z ziołowymi ekstraktami. Zbilansowana kompozycja ziół potrafi zdziałać naprawdę wiele, a jeśli kłopot nie jest także poważny, całkowicie usunąć chrapanie z sypialni przez skuteczne udrożnienie dróg oddechowych. Kluczowy tutaj jest natomiast dobór odpowiedniego oraz bezpiecznego produktu, który nie powoduje efektów ubocznych. Z uwagi na ogromną skalę kłopotu chrapania, środków jest pod dostatkiem. Niestety, nie każdy z nich jest wysokiej jakości, środki mają odmienny skład, i co za tym idzie, różne są również efekty stosowania. Nie zastanawiajmy się więc, iż pierwszy lepszy środek nie daje efektów. Sposobem na sukces w wykorzystywaniu tej formy jest znalezienie odpowiedniego środka – bezpiecznego, naturalnego oraz o potwierdzonej skuteczności.

Ból gardła zdarza się niejednemu z nas. Może być podczas każdej pory roku. Pojawia się zwłaszcza na przełomie zimy oraz wiosny, zaś latem najczęściej doskwiera dzieciom w każdym wieku. Kłuje, drapie, piecze, utrudnia połykanie, zabiera sen z powiek – to najpopularniejsze sygnały ucisku gardła. Lub są jakieś sposoby, żeby uniknąć tej uciążliwej dolegliwości czy chociaż, by ją złagodzić? Otóż tak, oto wypróbowane domowe sposoby na ból gardła. O ich cudownej wartości, wiedziały już nasze babcie. Okres przekonać się o niej na naszej skórze.

Domowe sposoby na ból gardła – etiologie ucisku

Bolące gardło wtóruje: przeziębieniu, objawom grypy, anginie, zapaleniu krtani, zapaleniom gardła. Pojawia się wówczas, kiedy żyjesz w miejscu o suchym czy zadymionym powietrzu. Zdarza się także u osób, które wiele mówią, między innymi nauczycieli. Podrażnione gardło najczęściej występuje u ludzi, którzy mają trudności z oddychaniem przez nos. Więc, w trakcie oddychania ustami, narażają gardło bezpośrednio na związek z wirusem. Leczenie domowymi sposobami naprawdę może spowodować efekty! Nie wierzysz? Poznaj porady babć, które rzeczywiście działają!

Domowe sposoby na ból gardła – leczenie

Sprawdzone, domowe sposoby na ból gardła to:

• Napar z szałwii – jest dobrym środkiem przeciwzapalnym oraz odkażającym, będącym do czyszczenia gardła i jamy ustnej przy anginie i chrypie. Gardło należy płukać co trzy godziny. Zioła są dostępne w aptece oraz sklepie zielarskim. Dużą ulgę daje również płukanie gardła naparem z kory dębu i rumianku.
• Płukanie gardła sokiem z buraków – wyciąg winien wiązać się ze szklanki świeżego wyciągu z buraków i jednej łyżki stołowej octu. Gardło należy płukać 6-10 razy w tygodniu.
• Woda z solą – płucz gardło wodą z solą (jedna łyżeczka soli na szklankę wody). Czynność tę należy wykonać 3-4 razy dziennie.
• Zamiast soli do czyszczenia gardła można wykorzystać również wywaru z rumianku czy tymianku.
• Płukanie gardła ziołami to doskonały pomysł. Jak stworzyć taką płukankę? Wbrew pozorom, jest toż banalnie proste. Wystarczy dokładnie wymieszać 10 g liści orzecha włoskiego, 10 g liści babki lancetowatej oraz 10 g rumianu szlachetnego, łyżkę mieszanki zalać szklanką ciepłej wody. Napar należy ogrzewać przez 20 minut oraz przecedzić. Gardło płucze się naparem 2-3 razy dziennie.
• Pij dużo płynów – przyjmuj dziennie blisko 3 litrów. Na chore gardło najlepiej pić: herbatę z sokiem malinowym, naparem z lipy, naparem z czarnego bzu, kompot z imbiru, płyny bogate w witaminę C, jak np.: wyciąg pomarańczowy, woda z wielką ilością cytryny – to najodpowiedniejsze domowe sposoby na ból gardła u dzieci.
• Nawilżanie powietrza – gdy boli gardło, należy nawilżać powietrze w miejscu, w którym jesteś. Na gorący kaloryfer można położyć mokry ręcznik, który zadziała jak nawilżacz powietrza.

Z pewnością, lepiej zapobiegać niż leczyć przeziębienie oraz grypę. Zanim sięgniesz po pastylki oraz potrzebna będzie kuracja antybiotykowa, wypróbuj domowe sposoby na ból gardła. Nie zapomnij o owijaniu szyi szalikiem oraz ciepłym ubraniu. Unikaj także pikantnych przypraw oraz ostrych potraw, ponieważ podrażnią jeszcze bardziej bolące gardło. Gdy ból jest dobry, uniemożliwia oddychanie, a domowe sposoby na ból gardła nie pomagają, nie zwlekaj z konsultacją u specjalisty. Ból gardła może prowadzić do zapalenia migdałków.

• Herbaty ziołowe – ciepła herbata z imbirem oraz miodem rozgrzeje cię od środka oraz zmniejszy zaczerwienienie gardła. Miód działa osłaniająco, więc dobrze go dawać również dzieciom. Dodatkowo uzupełniając płyny pomagasz rozrzedzać wydzielinę, która podrażnia twoje gardło. W okresie przeziębienia zwłaszcza nie możesz dopuścić do przeziębienia.
• Odksztuszanie wydzieliny – podczas dolegliwości możemy mieć wrażenie, iż nasze życie pokrywa lepka wydzielina czy iż coś stanęło nam w życiu. Wyjście kłopotu jest dostępne oraz dostępne od ręki – prawoślaz. W aptece możesz dostać syrop prawoślazowy, który kosztuje parę złotych. W odksztuszaniu pomaga również oklepywanie pleców oraz nacieranie ich olejkiem pichtowym.

Środki na ból gardła

• Pastylki do ssania – to chyba najczęstszy wybór, jeśli przychodzi zmierzyć nam się z uciskiem gardła. Czemu? Niektórzy nie wierzą w moc natury, inni nie mają czasu wykorzystywać leczenia zachowawczego oraz chcą jak najszybciej pokonać dolegliwość. Pastylki do ssania potrafią także zawierać kombinację elementów naturalnych jak prawoślaz, tymianek, mięta. Takie elementy odnajdziemy w pastylkach. Pomogą ukoić ból oraz znieczulić gardło.
• Aerozole do gardła – niektórym pomagają, inni narzekają na ich słabe działanie. Aerozole są specyficzne, bo z jednej strony pomagają dotrzeć w podstawowe źródło ucisku wydłużonym aplikatorem, jednak z drugiej strony mają krótszy okres działania w zestawieniu do pastylek. Pastylki uwalniają swoją substancję czynną powoli oraz tak poleca również producent na opakowaniu. Aerozol szybko spływa po gardle, a my mamy odruch połknięcia zaaplikowanej ilości. Dodatkowo u pewnych osób sam sposób rozpylania może skutkować odruch wymiotny. Gdy nie przeszkadzają ci aerozole, możesz dobrać któryś z dostępnych bez recepty. W ich składzie odnajdziemy podobne elementy co w tabletkach.

Zwyrodnienie kręgosłupa, a dokładniej zwyrodnienie stawów kręgosłupa to zmiany zbliżone do tychże, które są przy zwyrodnieniu stawów kolanowych czy biodrowych. Do tego na innym poziomie kręgosłupa potrafią pojawiać się dyskopatie, czyli przesunięcia jądra galaretowatego, popularnie nazywanego dyskiem międzykręgowym. W efekcie dyskopatii dochodzi do nacisku na bezpośrednio sąsiadujące korzenie nerwowe z wtórnymi neurologicznymi sygnałami korzeniowymi. Dolegliwość zwyrodnieniowa kręgosłupa jest degeneracyjnym zaburzeniem struktur kręgowych, które wywołują nieodwracalne zmiany. To duża dolegliwość, która rozpoczyna się dosyć niepozornie – od szybszego ulegania urazom, przeciążeniom oraz szybciej postępującemu zużyciu części budujących kręgosłup: stawów, dysków, kręgów?

Etiologie dolegliwości zwyrodnieniowej kręgosłupa

Dolegliwość zwyrodnieniowa kręgosłupa nie musi dotyczyć tylko osób starych, choć oczywiście występuje wśród nich zdecydowanie częściej. Pierwsze kłopoty z kręgosłupem potrafią znaleźć się już w młodym wieku, blisko 25 roku życia oraz będą one połączone z częstym, nasilonym uciskiem, który uniemożliwia wykonywanie ruchów. Kręgosłup prawie na wszystkiej długości jest w stanie poruszać się (wyjątkiem są kręgi szyjne) oraz współpracować z głową, tułowiem i kończynami. Jeśli zawodzi jesteśmy przywiązani do łóżka, i w wielu rzeczach musimy się niestety ograniczać. Po 60 roku życia blisko połowa Polaków skarży się na bóle zwyrodnieniowe stawów. Kręgosłup dźwiga nasze ciało wielu lat oraz poprzez to powszechnie jako pierwszy daje o sobie znać.

Zwyrodnienie kręgosłupa – sygnały

W współzależności od tego, który odcinek kręgosłupa objęty jest zmianami zwyrodnieniowymi, sygnały dolegliwości są różne. W wypadku zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego występuje ból w karku promieniujący do tzw. dołków nadobojczykowych, stawu barkowego oraz szczytu pachy. Jest toż wyraz nacisku oraz rozdrażnienia korzeni nerwowych szyjnych czy czasem całego splotu barkowego, czyli tzw. korzonkowy zespół szyjno-barkowy. Gdy zmiany dominują w obrębie piersiowym kręgosłupa, ograniczona jest sprawność ruchowa w obrębie skrętów lub skłonów oraz pojawia się neurologiczny ból międzyżebrowy, np. podczas kaszlu czy głębokiego oddechu. Jeśli nerwoból międzyżebrowy dominuje po stronie lewej, może sugerować typ wieńcowy dolegliwości bólowych oraz z tego względu może niepokoić grożącym zawałem serca. Najczęściej spotykane są zmiany zwyrodnieniowe w zakresie odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Zwyrodnienie kręgosłupa może powodować silne lub długotrwałe dolegliwości typu tzw. nerwobólu korzonkowego, lumbago czy nerwobólu nerwu kulszowego. Najczęściej występującą oznaką dolegliwości zwyrodnieniowej kręgosłupa jest ból oraz sztywność pleców, pojawiające się nawet w czasie siedzenia oraz bycia. Jeśli dolegliwość dotyka rdzenia kręgowego oraz nerwów, może być mrowienie, drętwienie, zmęczenie dolnej partii pleców, nóg oraz stóp.

Zwyrodnienie kręgosłupa – leczenie

Leczenie dolegliwości zwyrodnieniowej kręgosłupa nie należy do najprostszych oraz winna być ustalana z specjalistą prowadzącym nasz przypadek. Bycie w stałym kontakcie z specjalistą jest obowiązkiem każdego pacjenta, bo właśnie w tenże metoda mamy możliwość na jak największe zminimalizowanie ucisku oraz ryzyka rozwoju dolegliwości. Leczenie polega na stosowaniu leków farmakologicznych niesteroidowych preparatów przeciwzapalnych, choć w Stanach Zjednoczonych zastępuje się je paracetamolem, który jest miany za mniej niebezpieczny dla żołądka, choć o mniej skutecznym profilu działania, więc w jego stosowaniu niezwykle istotna jest dawka. Zazwyczaj to dwie standardowe pastylki, np. Apap wykorzystywane do 4 razy na dzień. Niesteroidowe środki przeciwzapalne powinny być włączone do leczenia po wykorzystaniu niefarmakologicznych metod leczenia. Wybór leku winien być podyktowany profilem bezpieczeństwa środka, i okres stosowania ograniczony do okresów zaostrzeń dolegliwości. Jeśli pragniemy działać w widoczne miejsce ucisku to duży wypróbowania jest plaster, np. Olfen Patch, który nakleja się w miejsce ucisku, żeby rozgrzał oraz rozluźnił rozciągnięcie. Jest zwłaszcza polecany na dolegliwość stawów. Jeśli preferujemy tradycyjną maść, to wypróbujmy Voltaren Max żel na ból stawów. Leczenie środkami stosowanymi miejscowo jest preferowane często w wypadkach umiarkowanych dolegliwości, gdy tylko jedno miejsca są objęte procesem chorobowym. Przy tym ryzyko symptomów niepożądanych jest tutaj mniejsze niż przy stosowaniu preparatów doustnych, a koncentracja podawanego przezskórnie środka wiele wyższa. Także stosowanie preparatów powinny uzupełniać ćwiczenia rehabilitacyjne dobrze dopasowane do swoich potrzeb. Pomoże prowadzenie zdrowego stylu życia, pilnowanie kuracji oraz zrzucenie nadprogramowych kilogramów. Leczenie chirurgiczne dolegliwości zwyrodnieniowej kręgosłupa jest ostatecznością oraz wszyscy staramy się jej uniknąć. Niestety czasami to dobre wyjście, by zachować zdrowie oraz kondycję ruchową. Na operację zdecydujmy się, jeśli podejmowane leczenie zachowawcze nie wystarcza a ból oraz dyskomfort zwiększają się. Zabiegi chirurgiczne polegają przede wszystkim na odbarczeniu uciśniętych elementów, stabilizacji struktur kręgowych i blokadzie kręgosłupa.