Osoby w podeszłym wieku często cierpią na poczucie samotności, związane między innymi z izolacją i rzadkimi kontaktami ze strony bliskich. Samotność seniorów jest obecnie realnym problemem, któremu należy jak najlepiej przeciwdziałać, chroniąc tym samym więzi rodzinne.

Co powoduje samotność u osób starszych?

Wraz z wiekiem u przeważającej większości osób poziom energii drastycznie spada. Niektóre osoby starsze niechętnie spotykają się z bliskimi i przyjaciółmi, nie chcąc ich obciążać swoim zmęczeniem i dolegliwościami. Wielu członków rodziny takich osób niesłusznie uznaje to za próbę alienacji i odsuwa się od nich. Warto tutaj uwzględnić, że osoby te nie mają wcale złych zamiarów, a jedynie chcą postępować zgodnie z domniemanymi wymaganiami bliskich.

W niektórych przypadkach rodziny osób starszych wcale nie mają dobrych zamiarów, a same z siebie skazują bliskiego na samotność. Osoby młode często bowiem nie rozumieją się ze starszym pokoleniem, a opieka nad nimi jest dla nich wyczerpująca i wymagająca. Powodem może być również wstyd za starszego członka rodziny przed małżonkiem lub dziećmi. Wówczas od takiej osoby każdy się odsuwa, pozostawiając ją samą sobie.

Jak przeciwdziałać poczuciu osamotnienia?

Niemalże każdy zgodnie przyzna, że za wszelką cenę nie chciałby dopuścić do tego, by jego rodzic lub dziadek czuł się zapomniany i osamotniony. Kluczem do zapobiegania samotności u osób starszych jest pielęgnowanie relacji w rodzinie. Jest to coś, o czym wiele osób niestety zapomina. Szacunek dla starszych członków rodziny jest niezbędny, jeśli zależy nam na tym, by czuli się oni docenieni i świadomi tego, że się o nich pamięta. Dlatego należy poświęcać im czas, jak i uczyć swoje dzieci szacunku do członków rodziny w podeszłym wieku.

Jeśli nie mamy możliwości zbyt częstego widywania się z członkiem rodziny, przy każdym spotkaniu należy poświęcić czas na wspólną rozmowę. Osoby starsze często nie mają z kim porozmawiać, co również znacząco wpływa na poczucie osamotnienia. Warto więc pamiętać o wzmacnianiu i pielęgnowaniu więzi rodzinnych, które dla tych osób są bezcenne.

Skutki samotności

Skutki poczucia osamotnienia u osób starszych często są poważniejsze, niż można by się spodziewać. Przede wszystkim jest to depresja i inne zaburzenia psychiczne, które mogą nawet do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia. Osoba osamotniona czuje, że nie ma dla kogo żyć i na co dzień boryka się z ciągłym obniżeniem nastroju. Ma to negatywny wpływ na psychikę, jak i fizyczny stan zdrowia osoby starszej.

Ponadto pozostawienie osoby starszej samej sobie wcale nie sprawi, że stanie się ona mniej „uciążliwa” i samodzielna. Ludzie w podeszłym wieku, którzy nie mają kontaktu ze zbyt wieloma osobami, czują potrzebę rozmowy i zwykłych kontaktów międzyludzkich. W związku z tym wymagają tego, że bliscy poświęcą im więcej czasu na budowanie relacji. Można więc śmiało wywnioskować, że uciekanie od problemu nie jest tu jego rozwiązaniem, a jedynie samolubną torturą, na którą możemy skazać naszych bliskich.

Nauka wiary dziecka to trudne zadanie dla rodziców. Dziś porozmawiamy o tym, co wpływa na umiejętne przekazanie wartości religijnych i wiary.

Zobacz też: https://www.citeam.pl/dwie-twarze-birmy-buddyzm-walczacy/ 

Nie tylko rodzice uczą dziecka wiary

Prawdą jest, że rola rodziców jest niezwykle ważna w nauce wiary dziecka. Nie jest jednak prawdą, że rodzice są w tym wszystkim najważniejsi. Rodzice chrzestni i inni bliscy członkowie rodziny również mają ogromny wpływ na to, jak dziecko uczy się wiary i z jaką wiarą wychodzi z domu w dorosłe życie.

Należy zaznaczyć, że małe dzieci uczą się poprzez naśladownictwo i to właśnie w najmniejszym wieku uczą się tej wiary najwięcej – mimo, że tak naprawdę nie wiele rozumieją. Wtedy jednak w umyśle dziecka zakorzeniają się pewne prawdy, schematy, które z czasem, gdy ono dorasta mogą być dobrze wytłumaczone i ugruntowane. Podczas gdy rodzice zwlekają z nauką wiary, może okazać się, że dziecku trudno zrozumieć ją. Zwłaszcza gdy rodzice nie żyli wiarą, nie praktykowali jej.

Praktykowanie wiary

To dlatego tak ważne jest, aby praktykować wiarę. Dziecko w ten sposób otacza się nią, żyje pośród niej. Dzięki temu wiara jest dla dziecka czymś naturalnym. Jest wiele dorosłych osób, które nie zostały wiary nauczone w dzieciństwie, nie miały w tym autorytetu, osoby, z którą mogłyby w wierze się rozwijać, a później gdy już dorosną jest im trudno głęboko wierzyć.

Kluczowy błąd

Być może nie tyle jest to błąd, ale warto potraktować to jako przestroga. Otóż wiele osób myli wiarę z pobożnością. Te dwie rzeczy powinny iść w parze; pobożność czyli wypełnianie praktyk religijnych, a wiara jako relacja z Bogiem. Takie podejście do nauki wiary dziecka sprawia, że rodzic przekazuje mu spectrum znaczenia tego, czym jest wiara.

Biblia dla najmłodszych

Warto zakupić Pismo Święte dedykowane dla najmłodszych i czytać je dziecku, jako książkę. Przy okazji oczywiście należy tłumaczyć dziecku całą historię w niej zawartą i odnosić się do życia codziennego. To bardzo pomaga w nauce dziecka wiary.

Przeczytaj też: https://www.zdrowie.info.pl/polskie-smaki-pomysly-szybkie-sniadania/